In architecture,disturbance can refer to intentional design choicesthat disrupt or challenge traditional conventions or expectations. This caninvolve elements such as irregular shapes, asymmetrical designs, or the use ofunexpected materials. Disturbance in architecture can create a sense ofdynamism, surprise, or even provoke thought and reflection in the viewer. It isoften used to push boundaries, create unique and memorable architecturalexperiences.
In the historyof architecture, the concept of disturbance can be seen in various forms andmovements that have challenged traditional norms and styles. One notableexample is the Gothic architecture of the Middle Ages, which introduceddisruptive elements such as pointed arches, ribbed vaults, and flyingbuttresses that contrasted with the earlier Romanesque style.
Another exampleis the Baroque architecture of the 17th and 18th centuries, which embraceddramatic forms, intricate ornamentation, and dynamic lighting effects to createa sense of movement and emotion. These disruptions to classical architecturalprinciples were intended to evoke a sense of awe and grandeur in viewers.
Movements suchas Deconstructivism in the late 20th century have further explored the conceptof disturbance in architecture by breaking down traditional forms and creatingfragmented, non-linear structures that challenge perceptions of space andfunction.
Disturbance inarchitecture has been a recurring theme throughout history, reflecting theevolution of cultural, technological, and artistic influences on the builtenvironment. Leon Battista Alberti is not typically credited as the firstarchitect to use disturbance in architecture, he did play a significant role inthe development of architectural theory and practice during the Renaissanceperiod. Alberti was a prominent Italian architect, theorist, and author whowrote the influential treatise "De re aedificatoria" (On the Art of Building), which outlined principles ofclassical architecture and design.
Alberti's workfocused on harmonious proportions, mathematical principles, and the revival ofclassical forms from ancient Rome. While his designs were based on principlesof balance and symmetry, Alberti also emphasized the importance of variety anddiversity in architecture to create interest and beauty.
While Alberti'swork may not be characterized by overt disturbances in the sense of challengingconventions or norms, his contributions to architectural theory and practicelaid the foundation for later architects to explore more disruptive andinnovative approaches to design.
---
It is difficultto pinpoint a single architect as the "first" to introducedisturbance in architecture, as the concept of challenging conventions anddisrupting traditional norms has been a recurring theme throughoutarchitectural history. However, there have been several architects andmovements that have been particularly influential in pushing boundaries andintroducing disruptive elements in their designs.
One earlyexample is the Gothic architecture of the Middle Ages, with its pointed arches,ribbed vaults, and flying buttresses that represented a departure from theearlier Romanesque style. The Baroque architects of the 17th and 18th centuriesalso introduced disruptive elements such as dramatic forms, intricateornamentation, and dynamic lighting effects to create a sense of movement andemotion in their designs.
In more recenttimes, architects associated with movements like Deconstructivism, such asFrank Gehry and Zaha Hadid, have been known for their disruptive andunconventional approach to architecture, breaking down traditional forms andcreating fragmented, non-linear structures that challenge perceptions of spaceand function.
The concept ofdisturbance in architecture has evolved over time, with various architects andmovements contributing to the exploration of disruptive elements in design.
In architecturaltheory, the concept of postulate space refers to a theoretical or speculativespace that is not necessarily bound by physical or practical constraints.
Postulate spaceis often used as a conceptual tool for exploring ideas, theories, and designpossibilities that may not be realizable in the physical world but can inspireinnovative thinking and creative solutions.
Gian LorenzoBernini, an Italian architect and artist of the Baroque period, is known forhis innovative and disruptive approach to architecture. Bernini was a master ofdramatic and dynamic forms, using light, shadow, and movement to createemotional and theatrical spaces.
One of Bernini'smost famous architectural works is the colonnade surrounding St. Peter's Squarein Vatican City, which features rows of columns that appear to embrace andwelcome visitors to the square. The colonnade's undulating form creates a senseof movement and rhythm, directing the eye towards the central obelisk and thefaçade of St. Peter's Basilica.
In addition tohis architectural works, Bernini was also a skilled sculptor and painter, knownfor his dynamic and expressive sculptures that capture moments of emotion and excitement.His ability to integrate sculpture, architecture, and space in innovative waysset him apart as a groundbreaking figure in the history of art andarchitecture.
Bernini's workexemplifies the concept of disturbance in architecture through his bold andtheatrical designs that challenge traditional norms and create immersive andengaging spaces for viewers.
FrancescoBorromini, not "Brononi," was indeed an influential Italian architectknown for his innovative and dynamic Baroque style. Borromini was acontemporary of Gian Lorenzo Bernini, and the two artists had a significantimpact on the architectural landscape of Rome during the 17th century.
Francesco Borrominiwas known for his complex and inventive architectural designs, characterized bygeometric and spatial experimentation. His buildings often featured intricatecurves, dramatic angles, and dynamic use of light and shadow to create visuallystunning and emotionally engaging spaces.
Some ofBorromini's most famous works include the Church of San Carlo alle QuattroFontane and the Church of Sant'Ivo alla Sapienza in Rome, both of whichshowcase his mastery of Baroque architecture and his ability to create dynamicand immersive environments.
Like Bernini,Borromini pushed the boundaries of traditional architectural conventions andintroduced new forms and ideas into his designs. His work continues to becelebrated for its creativity, complexity, and beauty in the history ofarchitecture.
The Baroquestyle, which emerged in the late 16th century and flourished in the 17th andearly 18th centuries, is characterized by its ornate and dramatic elements,dynamic use of space, and emotional intensity.
In Baroquearchitecture, architects sought to create grandiose and theatrical buildingsthat evoked a sense of awe and wonder in the viewer. The style often featuredelaborate decoration, bold forms, and a sense of movement and dynamism. Baroquebuildings were designed to impress and overwhelm, using a variety ofarchitectural elements such as curved lines, dramatic lighting effects, andrich ornamentation.
One of the keyfigures associated with Baroque architecture is Gian Lorenzo Bernini, anItalian architect, sculptor, and painter who played a significant role inshaping the Baroque style in Rome. Bernini's architectural works, such as St.Peter's Square and the Cornaro Chapel in Santa Maria della Vittoria, exemplifythe dynamic and theatrical qualities of Baroque architecture.
Other notableBaroque architects include Francesco Borromini, and Guarino Guarini, whoseworks in Italy exemplify the elaborate and complex nature of Baroque design.
Andrea Palladio,the renowned Italian Renaissance architect, is known for his classical andharmonious architectural style, rather than for "disturbance methods"in the sense of disruption or chaos. Palladio's work is characterized by itsbalance, proportion, and adherence to classical principles derived from ancientRoman architecture.
He oftenincorporated elements such as columns, pediments, and proportions based onmathematical ratios to create elegant and balanced compositions. Palladio'svillas, churches, and palaces in the Veneto region of Italy are celebrated for theirbeauty, simplicity, and classical grace.
While Palladio'swork may not be associated with the dramatic and dynamic qualities of Baroquearchitecture, his designs have had a lasting influence on Western architectureand continue to be studied and admired for their elegance and classical ideals.
Peter Eisenman,the contemporary American architect and theorist, is known for his avant-gardeand theoretical approach to architecture. He is associated with thearchitectural movement known as deconstructivism, which challenges traditionalnotions of form, structure, and function in architecture.
In his writings,Peter Eisenman has explored a wide range of architectural topics, includinghistorical precedents, theoretical concepts, and design methodologies. It ispossible that Eisenman has written about Andrea Palladio and his architecturalmethods from a critical or theoretical perspective, examining how Palladio'sclassical principles could be reinterpreted or disrupted through a contemporarylens.
Eisenman'sinterest in disruption, fragmentation, and the deconstruction of architecturalconventions may lead him to analyze historical figures like Palladio in a newlight, exploring how their ideas could be subverted or transformed to createinnovative and Peter Eisenman, as a prominent architect and architecturaltheorist, has engaged with the work of Andrea Palladio in his writings anddesign projects. Eisenman is known for his theoretical approach toarchitecture, which often involves questioning and reinterpreting architecturalconventions and historical precedents.
In hisexploration of Palladio's work, Eisenman has focused on how Palladio'sclassical principles and formal language can be deconstructed, disrupted, orreinterpreted through a contemporary lens. Eisenman's interest in disruption,fragmentation, and the manipulation of architectural elements has led him tocritically engage with Palladio's architecture in innovative ways.
Eisenman mayanalyze Palladio's designs in terms of their underlying geometries,proportions, and spatial relationships, seeking to uncover hidden complexitiesor contradictions within the seemingly harmonious compositions. He might alsoexplore how Palladio's architectural language could be subverted or transformedto challenge traditional notions of form, structure, and meaning.
Byreinterpreting Palladio's works through a deconstructivist or postmodern lens,Eisenman aims to provoke new ways of thinking about architecture, history, anddesign. His theoretical writings on Palladio likely offer insights into howhistorical architectural precedents can be reimagined and reinvented incontemporary practice.
HeterogeneousSpace;
The concept ofheterogeneous space in architecture emerged as a significant theoretical anddesign idea in the late 20th century, particularly in the fields ofpostmodernism and deconstructivism. Architects and theorists began to explorethe idea of creating spaces that were diverse, complex, and layered,incorporating multiple influences, references, and meanings within a singlearchitectural composition.
Postmodernarchitects such as Robert Venturi, Denise Scott Brown, and Aldo Rossi embracedthe idea of heterogeneous space by challenging the modernist emphasis onpurity, simplicity, and uniformity in architecture. They sought to createspaces that were rich in cultural references, historical allusions, andcontextual relationships, reflecting the complexities and contradictions ofcontemporary society.
Deconstructivistarchitects like Peter Eisenman, Zaha Hadid, and Frank Gehry further pushed theboundaries of heterogeneous space by exploring concepts of fragmentation,dislocation, and ambiguity in architectural form and space. Their designs oftenfeatured dynamic and non-linear spatial configurations that challengedtraditional notions of coherence and unity.
The notion ofheterogeneous space continues to be a prominent theme in contemporaryarchitecture, as architects grapple with the complexities of globalization,digital technology, and cultural diversity. By embracing heterogeneity in theirdesigns, architects can create spaces that are open to multipleinterpretations, experiences, and interactions, reflecting the diverse andinterconnected nature of the contemporary world.
Overall, theexploration of heterogeneous space in architecture represents a departure fromthe homogeneity and uniformity of modernist architecture, offering a morenuanced and inclusive approach to spatial design that celebrates diversity,complexity, and multiplicity.
The concept of"Presence of Absence" in architecture often relates to the idea ofdesigning spaces that evoke a sense of something missing or referencingelements that are not physically present. This concept can be deeply powerfulin architectural design, allowing for reflection, memory, and emotionalconnection. Here are a few ways this concept is applied in architecture:
1- Memorial Architecture
Memorials andmonuments frequently use absence to evoke a sense of loss or to commemorateabsence itself. For example, the Vietnam Veterans Memorial in Washington, D.C.uses a minimalist design to evoke a powerful emotional response, with thereflective surface allowing visitors to see their own reflections alongside thenames of the fallen soldiers, creating a poignant sense of presence andabsence.
2- NegativeSpace
Utilizingnegative space effectively can create a strong presence of absence. This isseen in minimalist architecture where the absence of decoration or excessiveelements can elicit a sense of calm, focus, or contemplation.
3- Ruins andAdaptive Reuse
Architecturaldesigns that incorporate ruins or historical elements often emphasize what oncewas, creating a dialogue between past and present. This is evident instructures that preserve old façades or remnants within new designs,highlighting the absence of the original while celebrating its memory.
4- Installationsand Temporary Structures
Temporaryinstallations often play with the idea of presence and absence. For instance,temporary pavilions or art installations that are dismantled after a certainperiod leave a mark on the landscape and memories, emphasizing the impact oftheir absence after removal.
5-Light andShadow
The use of lightand shadow in architecture can also convey the concept of absence. Bycontrolling how light interacts with spaces, architects can guide attention tocertain areas while creating an interplay between seen and unseen, present andabsent.
6-SymbolicRepresentation
Architecture canembed symbols or motifs that reference what is absent. This might includedesigns that evoke the cultural or historical significance of a site orcommunity, subtly reminding visitors of what once was or what is intangible.
7- Case Studies
7.1- JewishMuseum, Berlin (Daniel Libeskind): This building uses voids and empty spaces(the so-called "Voids") to represent the absence of Jewish life inBerlin due to the Holocaust. The voids are physically inaccessible and stark,powerfully symbolizing absence.
7.2- 9/11Memorial, New York City: The footprints of the original Twin Towers have beentransformed into reflecting pools. The names of the victims etched around theedges and the waterfalls that descend into the voids powerfully convey themagnitude of the loss.
Understandingand incorporating the presence of absence in architectural design can createspaces that resonate deeply with people, evoking emotions and memories throughthe thoughtful use of what is not there.
The concept of"presence of absence" in architecture hasbeen subtly embedded in the history of design. This idea, while perhaps notalways explicit, has influenced various architectural periods and styles.Discovering its roots involves exploring how different eras and cultures haveapproached the balance between what is included and what is left out. Here’s ahistorical overview:
A- AncientArchitecture
A.1- EgyptianTemples and Pyramids
Absence asEternity: Temples and pyramids often contained voids, chambers, and passagesmeant to convey the journey of the soul in the afterlife. The internal voids ofpyramids, like the Great Pyramid of Giza, encapsulate the concept of eternityand the significance of the absence of the living within.
A.2- Greek andRoman Architecture
- Sacred Spaces:In ancient Greek temples, the cella (central chamber) often housed a cultstatue, and the area around it represented a deliberate absence of secular use,creating a sacred, revered space.
A.3-Forum andPublic Spaces: Roman forums often used open spaces to symbolically emphasizecommunal presence and political power, with the absence of private usehighlighting the public sphere's importance.
B- MedievalArchitecture
B.1- GothicCathedrals
B.1.1- Light andAbsence: Gothic cathedrals such as Notre-Dame de Paris used vast open interiorsand large stained glass windows to manipulate light. The spatial emptinessdirected attention to the divine, using physical absence to achievetranscendence.
B.2- MonasticArchitecture
B.2.1- Cloisters:The design of cloisters in medieval monasteries involved open courtyards thatcreated spaces of contemplation and silence, emphasizing the absence of worldlyinfluences and the presence of spiritual reflection.
C-Renaissanceand Baroque Architecture
C.1- Renaissance
C.1.1- Perspectiveand Proportion: Renaissance architecture, with its return to classical ideals,often created spaces where absence was designed through symmetry andproportion. For instance, the harmonious empty squares of Florence, such as thePiazza della Signoria, used empty spaces to enhance civic pride and communalactivities.
C.2.- Baroque
C.2.1- DramaticInteriors: Baroque architecture utilized dynamic forms and grand voids, likethe ceilings of churches decorated with frescoes that opened to the heavens,using absence to dramatize and elevate the spiritual experience.
D- Modern andContemporary Architecture
D.1- Modernism(20th Century)
D.1.1- Less isMore: Architects like Ludwig Mies van der Rohe embraced minimalism, where theabsence of ornamentation and unnecessary elements created a presence ofsimplicity and clarity. The spaces designed often used open plans, allowing forflexibility and a sense of continuous space.
D.1.2- LeCorbusier’s Villas: Designs like Villa Savoye featured open plans, largewindows, and roof terraces, where the absence of internal walls fractured thetraditional sense of interior boundaries, inviting nature inside.
D.2- ContemporaryArchitecture
D.2.1- Memorialsand Minimalist Designs: Contemporary memorial designs, such as the BerlinHolocaust Memorial by Peter Eisenman, use the presence of absence to provokethought and reflection. Empty spaces within urban environments or starkmaterials evoke emotions tied to loss and memory.
D.2.2- AdaptiveRe-use: Modern adaptive reuse projects often emphasize what remains and whathas been lost, creating dialogues between the new and the old. For example, theHigh Line in New York City transforms an abandoned railway into a public park,where the absence of the train presence is a perpetual narrative about urbantransformation.
Throughouthistory, the concept of "presence of absence" has evolved from sacredand contemplative spaces in ancient and medieval architecture to literate,dramatic voids in Renaissance and Baroque designs. In modern and contemporaryarchitecture, it manifests through minimalism, adaptive reuse, and powerfulmemorial spaces. This enduring idea connects us to a deeper understanding ofspace, memory, and emotion in the built environment.
PostulateSpace ;
Architects andtheorists may use postulate space to imagine alternative spatialconfigurations, experiment with unconventional geometries, or challengetraditional architectural conventions. By breaking free from the limitations ofphysical reality, designers can explore new possibilities, question establishednorms, and push the boundaries of architectural imagination.
Postulate spacecan also serve as a platform for theoretical discourse, allowing architects toengage with abstract concepts, philosophical ideas, and speculative scenariosthat may not have a direct application in practice but can inform and enricharchitectural thinking. By operating in the realm of postulate space,architects can explore radical ideas, unconventional approaches, and visionaryconcepts that have the potential to shape the future of architecture.
postulate spacerepresents a creative and imaginative realm where architects can experiment,speculate, and dream without being constrained by practical considerations. Itoffers a space for exploration, innovation, and intellectual inquiry, allowingdesigners to push the limits of architectural discourse and envision newpossibilities for the built environment.
TR
Mimaride disturbance, geleneksel kuralları veya beklentileribozan yada bunlara meydan okuyan kasıtlı tasarım tercihlerini ifade edebilir.Bu, düzensiz şekiller, asimetrik tasarımlar veya beklenmedik malzemelerinkullanımı gibi unsurları içerebilir. Mimaride disturbance, bir dinamizm,sürpriz duygusu yaratabilir ve hatta izleyicide düşünce ve yansımayıkışkırtabilir. Genellikle sınırları zorlamak, benzersiz ve unutulmaz mimarideneyimler yaratmak için kullanılır.
Mimarlık tarihinde, disturbance kavramı, geleneksel normlarıve stilleri zorlayan çeşitli biçimlerde ve akımlarda görülebilir. Bunun dikkatçekici bir örneği, Orta Çağ'ın Gotik mimarisidir. Bu akım, önceki Romanesque stilekarşıt olarak sivri kemerler, kaburgalı tonozlar ve payandalar gibi rahatsızedici unsurları tanıttı.
Bir diğer örnek ise, 17. ve 18. yüzyılların Barokmimarisidir. Bu akım, dramatik formlar, karmaşık süslemeler ve dinamikaydınlatma efektlerini benimseyerek hareket ve duygu hissi yaratmayı amaçladı.Klasik mimari ilkelere yapılan bu disturbance, izleyicilerde hayranlık vegörkem duygusu uyandırmak için tasarlandı.
20. yüzyılın sonlarında Deconstructivism gibi akımlar,geleneksel formları yıkarak mekan ve işlev algılarına meydan okuyan parçalı,doğrusal olmayan yapılar yaratarak mimaride disturbance kavramını daha daaraştırmıştır.
Mimarlıkta disturbance, kültürel, teknolojik ve sanatsaletkilerin yapılandırılmış çevre üzerindeki evrimini yansıtan, tarih boyuncatekrarlanan bir tema olmuştur. Leon Battista Alberti, mimarlıkta disturbance kavramınıilk kullanan mimar olarak tanınmasa da, Rönesans döneminde mimarlık teorisi vepratiğinin gelişiminde önemli bir rol oynamıştır. Alberti, "De reaedificatoria" (On the Art of Building) adlı etkili eseri yazan, önemlibir İtalyan mimar, teorisyen ve yazardı. Bu eser, klasik mimarlık ve tasarımilkelerini ortaya koymuştur.
Alberti'nin çalışmaları, uyumlu oranlar, matematikselprensipler ve antik Roma'nın klasik formlarının yeniden canlandırılması üzerineodaklanmıştır. Tasarımları denge ve simetri ilkelerine dayansa da, Alberti aynızamanda mimaride ilgi ve güzellik yaratmak için çeşitlilik ve farklılıklarınönemini vurgulamıştır.
Alberti'nin çalışmaları, konvansiyonları veya normlarıaçıkça zorlayan rahatsız edici unsurlarla tanımlanmasa da, mimarlık teorisi vepratiğine yaptığı katkılar, sonraki mimarların daha yıkıcı ve yenilikçi tasarımyaklaşımlarını keşfetmeleri için temel oluşturmuştur.
--
Mimarlıkta disturbance kavramı ilkkez kimin tanıttığını belirlemek zor olsa da, geleneksel normları zorlamak vebozmak, mimarlık tarihinde tekrar eden bir tema olmuştur. Ancak, sınırlarızorlamak ve tasarımlarında rahatsız edici unsurlar tanıtmak konusunda özellikleetkili olan birçok mimar ve akım olmuştur.
Erken dönem örneklerden biri, sivri kemerler, kaburgalıtonozlar ve payandalarıyla önceki Romanesque tarzdan bir sapmayı temsil edenOrta Çağ Gotik mimarisidir. 17. ve 18. yüzyılların Barok mimarları datasarımlarında hareket ve duygu hissi yaratmak için dramatik formlar, karmaşıksüslemeler ve dinamik aydınlatma efektleri gibi rahatsız edici unsurlar tanıtmışlardır.
Daha yakın zamanlarda, Deconstructivism gibi akımlarlailişkilendirilen mimarlar, örneğin Frank Gehry ve Zaha Hadid, rahatsız edici vealışılmadık yaklaşımlarıyla tanınmışlardır. Geleneksel formları yıkarak veparçalanmış, doğrusal olmayan yapılar oluşturarak mekân ve işlev algılarınızorlamışlardır.
Mimarlıkta disturbance kavramı zaman içinde evrim geçirerek,çeşitli mimar ve akımların tasarımda rahatsız edici unsurları keşfetmesinekatkıda bulunmuştur.
Mimarlık teorisinde, "postulate space" kavramı,fiziksel veya pratik kısıtlamalarla sınırlı olmayan teorik veya spekülatif birmekânı ifade eder. Postulate space, fiziksel dünyadagerçekleştirilemeyebilecek fikirleri, teorileri ve tasarım olasılıklarınıkeşfetmek için kullanılan kavramsal bir araçtır ve yenilikçi düşünceyi yaratıcıçözümleri teşvik edebilir.
Gian Lorenzo Bernini, Barok döneminin İtalyan mimarı vesanatçısı, mimarlıkta yenilikçi ve rahatsız edici yaklaşımıyla tanınır.Bernini, duygusal ve teatral mekânlar yaratmak için ışık, gölge ve hareketikullanarak dramatik ve dinamik formların ustasıydı.
Bernini'nin en ünlü mimari eserlerinden biri, Vatikan'dakiAziz Petrus Meydanı'nı çevreleyen sütunlardır. Bu sütunlar, meydanı kucaklayıpziyaretçileri karşılıyor gibi görünür. Sütun dizisinin dalgalı formu, hareketve ritim duygusu yaratarak gözleri merkezde ki dikilitaşa ve Aziz PetrusBazilikası'nın cephesine doğru yöneltmektedir.
Mimari eserlerinin yanı sıra, Bernini dinamik ve etkileyiciheykelleriyle tanınan yetenekli bir heykeltıraş ve ressamdı. Yoğun duygu veheyecanlarını yansıtan dinamik ve etkileyici heykelleriyle tanınıp, mimari vemekânı yenilikçi yollarla bütünleştirme yeteneği, onu sanat ve mimarlıktarihinde çığır açan bir figür olarak öne çıkarmıştır.
Bernini'nin çalışmaları, cesur ve teatral tasarımlarıylageleneksel kuralları zorlayan, izleyiciler için sürükleyici ve etkileyicimekânlar yaratan disturbance kavramını mimarlıkta örneklemektedir.
Francesco Borromini, 17. yüzyılın etkili İtalyan mimarıydı, yenilikçive dinamik Barok tarzıyla tanınır. Borromini, Gian Lorenzo Bernini'ninçağdaşıydı ve ikisi de 17. yüzyıl boyunca Roma'nın mimari peyzajında önemlietki yaratmışlardır.
Francesco Borromini, geometrik ve mekânsal deneylerle öneçıkan özgün ve ayrıntılı mimari tasarımlarıyla tanınır. Binaları genellikle karmaşık kıvrımlar,dramatik açılar ve görsel olarak çarpıcı ve duygusal olarak ilgi çekici alanlaryaratmak için ışık ve gölgenin aktif kullanımını ön plana çıkarmıştır.
Francesco Borromini'nin en ünlü eserlerinden bazıları,Roma'daki San Carlo alle Quattro Fontane Kilisesi ve Sant'Ivo alla SapienzaKilisesi'dir. Bu yapılar, onun Barok mimarisindeki ustalığını, dinamik vesürükleyici ortamlar yaratma becerisini sergilemektedir.
Bernini gibi Borromini de geleneksel mimari kalıplarınınsınırlarını zorlamış ve tasarımlarına yeni formlar ve fikirler katmıştır. Çalışmaları, mimarlık tarihindekiyaratıcılığı, karmaşıklığı ve güzelliği ile tanınmaya devam etmektedir.
Barok tarzı, 16. yüzyılın sonlarında ortaya çıkan ve 17. veerken 18. yüzyıllarda gelişen bir tarzdır. Bu tarz, süslü ve dramatik unsurlar,dinamik mekân kullanımı ve duygusal yoğunluk ile karakterize edilir.
Barok mimaride, mimarlar, izleyicide hayranlık ve şaşkınlıkuyandıran görkemli ve teatral binalar yaratmayı amaçladılar. Bu tarz,genellikle ayrıntılı süslemeler, cesur formlar, hareket ve dinamizm duygusuiçermektedir. Barok binalar, kavisli çizgiler, dramatik aydınlatma efektleri vezengin süslemeler gibi çeşitli mimari unsurlar kullanılarak etkileyici vebüyüleyici olacak şekilde tasarlanmıştır.
Barok mimarisiyle ilişkilendirilen kilit figürlerden biri,Roma'daki Barok tarzını şekillendirmede önemli bir rol oynayan İtalyan mimar,heykeltıraş ve ressam Gian Lorenzo Bernini'dir. Bernini'nin Aziz Petrus Meydanıve Santa Maria della Vittoria'daki Cornaro Şapeli gibi mimari eserleri, Barokmimarinin dinamik ve teatral niteliklerini örneklemektedir.
Diğer önemli Barok mimarlar arasında, karmaşık ve ayrıntılıBarok tasarımını İtalya'da örnekleyen eserleriyle Francesco Borromini veGuarino Guarini de yer alır. Bu mimarların çalışmaları, Barok mimariningösterişli ve karmaşık doğasını gözler önüne serer.
Ünlü İtalyan Rönesans mimarı Andrea Palladio, karmaşa veyakaos anlamındaki "rahatsız edici yöntemler"den ziyade klasik veuyumlu mimari tarzıyla tanınıyor. Palladio'nun çalışması, dengesi, oranı veantik Roma mimarisinden türetilen klasik ilkelere bağlılığıyla karakterizeedilir. Palladio'nun çalışmaları, simetri, düzen ve uyum gibi klasikideallerden etkilenmiştir.
Zarif ve dengeli bileşenler yaratmak için sıklıkla sütunlar,sütun başlıkları ve matematiksel oranlara dayalı orantılar gibi unsurları biraraya getirmiştir. Palladio'nun İtalya'nın Veneto bölgesindeki villaları,kiliseleri ve sarayları güzellikleri, sadelikleri ve klasik zarafetleriyletanınır.
Palladio'nun çalışmaları, Barok mimarisinin dramatik vedinamik nitelikleriyle ilişkilendirilmese de, Batı mimarisine kalıcı bir etkiyapmıştır ve zarafeti ve klasik idealleriyle övülmeye ve incelenmeye devametmektedir.
Peter Eisenman, çağdaş Amerikalı bir mimar ve teorisyenolarak, mimarlıkta avangart ve teorik yaklaşımıyla tanınır. Deconstructivismolarak bilinen mimari akımla ilişkilendirilir ve mimarlıkta form, yapı veişlevin geleneksel kavramlarını sorgular.
Yazılarında, Peter Eisenman tarihsel örnekler, teorikkavramlar ve tasarım metodolojileri dahil olmak üzere çeşitli mimari konularıincelemiştir. Eisenman'ın, Andrea Palladio ve onun mimari yöntemleri hakkındaeleştirel veya teorik bir bakış açısıyla yazmış olması mümkündür. Buyazılarında, Palladio'nun klasik prensiplerinin çağdaş bir bakış açısıyla nasılyeniden yorumlanabileceği veya bozulabileceği incelenebilir.
Eisenman'ın rahatsızlık, parçalanma ve mimarikonvansiyonların dekonstrüksiyonuna olan ilgisi, onu Palladio gibi tarihifigürleri yeni bir ışıkta incelemeye yönlendirebilir; fikirlerinin nasıl altüstedilebileceğini veya dönüştürülebileceğini keşfedebilir. Önde gelen bir mimarve mimari teorisyeni olarak, Peter Eisenman yazılarında ve tasarım projelerindeAndrea Palladio'nun çalışmalarıyla ilgilenmiştir. Eisenman, mimarlıkta teorikyaklaşımı ile tanınır; bu genellikle mimari konvansiyonları ve tarihsel örneklerisorgulamayı ve yeniden yorumlamayı içerir.
Palladio'nun eserlerini keşfederken, Eisenman Palladio'nunklasik prensiplerini ve formal dilini çağdaş bir bakış açısıyla nasıldekonstrüksiyon yapılabilir, rahatsız edilebilir veya yenidenyorumlanabileceğine odaklanmıştır. Eisenman'ın rahatsızlık, parçalanma vemimari unsurların manipülasyonuna olan ilgisi, onu Palladio'nun mimarisiniyenilikçi şekillerde eleştirel olarak incelemeye yönlendirmiştir.
Eisenman, Palladio'nun tasarımlarını altında yatangeometrileri, oranları ve mekansal ilişkileri açısından analiz edebilir;görünüşte uyumlu kompozisyonların içindeki gizli karmaşıklıkları veyaçelişkileri ortaya çıkarmaya çalışabilir. Ayrıca, Palladio'nun mimari dilininnasıl altüst edilebileceğini veya dönüştürülebileceğini, geleneksel form, yapıve anlam kavramlarını sorgulamak için keşfedebilir.
Palladio'nun eserlerini dekonstrüktivist veya postmodern birbakış açısıyla yeniden yorumlayarak, Eisenman mimarlık, tarih ve tasarımhakkında yeni düşünme yollarını teşvik etmeyi amaçlar. Palladio üzerinekuramsal yazıları muhtemelen tarihsel mimari örneklerin çağdaş uygulamada nasılyeniden hayal edilebileceği ve yeniden icat edilebileceği konusunda içgörülersunar.
Heterogeneous Space;
Mimarlıkta Heterogeneous Space kavramı, özelliklepostmodernizm ve dekonstrüktivizm alanlarında, 20. yüzyılın sonlarında önemlibir teorik ve tasarım fikri olarak ortaya çıktı. Mimarlar ve teorisyenler, tekbir mimari kompozisyon içinde birden çok etki, referans ve anlamı içeren,çeşitli, karmaşık ve katmanlı mekânlar oluşturma fikrini keşfetmeye başladılar.
Robert Venturi, Denise Scott Brown ve Aldo Rossi gibipostmodern mimarlar, Heterogeneous Space kavramını benimsedi ve mimarlıktamodernist vurguyu olan saflık, basitlik ve birlik gibi özelliklerisorguladılar. Onlar, kültürel referanslar, tarihsel göndermeler ve bağlamsalilişkiler bakımından zengin mekânlar yaratmayı amaçladılar ve böylece çağdaştoplumun karmaşıklıklarını ve çelişkilerini yansıttılar.
Peter Eisenman, Zaha Hadid ve Frank Gehry gibidekonstrüktivist mimarlar, mimari form ve mekânda parçalanma, yer değiştirme vebelirsizlik kavramlarını keşfederek Heterogeneous Space sınırlarını daha dazorladılar. Tasarımları genellikle geleneksel tutarlılık ve birlik kavramlarınısorgulayan dinamik ve doğrusal olmayan mekânsal konfigürasyonlar içeriyordu.
Heterogeneous Space kavramı, çağdaş mimaride halen önemlibir tema olarak devam etmektedir. Mimarlar, küreselleşmenin, dijitalteknolojinin ve kültürel çeşitliliğin karmaşıklıklarıyla başa çıkmayaçalışırken heterojenliği kucaklayarak tasarımlarında açık, çoklu yorumlara,deneyimlere ve etkileşimlere açık mekânlar yaratabilirler. Bu, çağdaş dünyanınçeşitli ve birbirine bağlı doğasını yansıtır.
Genel olarak, mimarlıkta Heterogeneous Space keşfi,modernist mimarlıkta homojenlik ve birbirine benzerlikten ayrılarak,çeşitliliği, karmaşıklığı ve çoğulculuğu kutlayan daha incelikli ve kapsayıcıbir mekânsal tasarım yaklaşımı sunar.
Mimarlıkta "Presence of Absence" kavramıgenellikle fiziksel olarak bulunmayan unsurlara atıfta bulunarak veya eksiklikhissi uyandıran mekânlar tasarlama fikriyle ilişkilidir. Bu kavram, mimaritasarımda yansıma, hafıza ve duygusal bağ kurma imkânı sağlar. İşte bu kavramınmimaride nasıl uygulandığına dair birkaç örnek:
1- Memorial Architecture
Anıtlar ve anıtlar, bir kayıp hissi uyandırmak veya yokluğunkendisini anmak için sıklıkla yokluğu kullanır. Örneğin Washington, D.C.'dekiVietnam Gazileri Anıtı, güçlü bir duygusal tepki uyandırmak için minimalist birtasarım kullanır; yansıtıcı yüzey, ziyaretçilerin ölen askerlerin isimlerininyanında kendi yansımalarını görmelerine olanak tanıyarak dokunaklı bir varlıkve yokluk hissi yaratır.
2- Negative Space
Negatif alanı etkili bir şekilde kullanmak güçlü bir yoklukhissi yaratabilir. Bu durum, dekorasyon veya aşırı unsurların yokluğununsakinlik, odaklanma veya tefekkür hissi uyandırabildiği minimalist mimaridegörülür.
3- Ruins and Adaptive Reuse
Kalıntıları veya tarihi unsurları içeren mimari tasarımlargenellikle bir zamanlar ne olduğunu vurgulayarak geçmiş ve bugün arasında birdiyalog yaratır. Bu, eski cepheleri veya kalıntıları yeni tasarımlar içindekoruyan, orijinalin yokluğunu vurgularken anısını kutlayan yapılardabelirgindir.
4- Installations and Temporary Structures
Geçici enstalasyonlar genellikle varlık ve yokluk fikriyleoynar. Örneğin, belirli bir süre sonra sökülen geçici pavyonlar veya sanatenstalasyonları, söküldükten sonra yokluklarının etkisini vurgulayarak manzarave anılar üzerinde bir iz bırakır.
5- Light and Shadow
Mimaride ışık ve gölge kullanımı yokluk kavramını daaktarabilir. Mimarlar, ışığın mekanlarla nasıl etkileşime girdiğini kontrolederek, görünen ve görünmeyen, mevcut ve yok arasında bir etkileşim yaratırkendikkati belirli alanlara yönlendirebilirler.
6- Symbolic Representation
Mimari, olmayan şeylere atıfta bulunan semboller veyamotifler içerebilir. Bu, bir alanın veya topluluğun kültürel veya tarihiönemini çağrıştıran, ziyaretçilere bir zamanlar ne olduğunu veya soyut olanıincelikle hatırlatan tasarımları içerebilir.
7- Case Studies
7.1- Yahudi Müzesi, Berlin (Daniel Libeskind): Bu bina,Holokost nedeniyle Berlin'deki Yahudi yaşamının yokluğunu temsil etmek içinboşluklar ve boş alanlar (“Boşluklar” olarak adlandırılır) kullanır. Boşluklarfiziksel olarak erişilemez ve sade olup yokluğu güçlü bir şekilde sembolizeetmektedir.
7.2- 9/11 Anıtı, New York Şehri: Orijinal İkiz Kulelerinayak izleri yansıtma havuzlarına dönüştürülmüştür. Kenarlara kazınankurbanların isimleri ve boşluklara inen şelaleler kaybın büyüklüğünü güçlü birşekilde ifade etmektedir.
Mimari tasarımda presence of absence anlamak ve dahil etmek,insanlarda derin yankılar uyandıran, orada olmayanın düşünceli kullanımıyoluyla duyguları ve anıları çağrıştıran mekanlar yaratabilir.
Mimaride “presence of absence” kavramı, tasarım tarihineincelikle yerleştirilmiştir. Bu fikir, belki her zaman açık olmasa da, çeşitlimimari dönemleri ve tarzları etkilemiştir. Köklerini keşfetmek, farklıdönemlerin ve kültürlerin neyin dahil edildiği ve neyin dışarıda bırakıldığıarasındaki dengeye nasıl yaklaştığını keşfetmeyi içerir. İşte tarihsel birgenel bakış:
A- Antik Mimari
A.1- Mısır Tapınakları ve Piramitleri
Sonsuzluk Olarak Yokluk: Tapınaklar ve piramitler genellikleruhun öbür dünyadaki yolculuğunu anlatmak için boşluklar, odalar ve geçitleriçerir. Büyük Giza Piramidi gibi piramitlerin iç boşlukları, sonsuzlukkavramını ve içinde yaşayanların yokluğunun önemini kapsar.
A.2- Yunan ve Roma Mimarisi
- Kutsal Alanlar: Antik Yunan tapınaklarında, cella (merkezioda) genellikle bir kült heykeli barındırırdı ve etrafındaki alan, kutsal,saygı duyulan bir alan yaratarak seküler kullanımın kasıtlı olarak yokluğunutemsil ederdi.
A.3-Forum ve Kamusal Alanlar: Roma forumları genellikletoplumsal varlığı ve siyasi gücü sembolik olarak vurgulamak için açık alanlarkullanmış, özel kullanımın yokluğu kamusal alanın önemini vurgulamıştır.
B- Orta çağ Mimarisi
B.1- Gotik Katedraller
B.1.1- Işık ve Yokluk: Notre-Dame de Paris gibi Gotikkatedraller ışığı manipüle etmek için geniş açık iç mekanlar ve büyük vitraypencereler kullanmıştır. Mekânsal boşluk, aşkınlığa ulaşmak için fizikselyokluğu kullanarak dikkati ilahi olana yöneltmiştir.
B.2- Manastır Mimarisi
B.2.1- Dehlizler: Orta çağ manastırlarındaki dehlizlerintasarımı, tefekkür ve sessizlik alanları yaratan, dünyevi etkilerin yokluğunuve ruhani düşüncenin varlığını vurgulayan açık avlular içeriyordu.
C-Rönesans ve Barok Mimarisi
C.1- Rönesans
C.1.1- Perspektif ve Orantı: Rönesans mimarisi, klasikideallere dönüşüyle birlikte, genellikle simetri ve orantı yoluyla yokluğuntasarlandığı alanlar yaratmıştır. Örneğin, Floransa'nın Piazza della Signoriagibi ahenkli boş meydanları, sivil gururu ve toplumsal faaliyetleri geliştirmekiçin boş alanları kullanmıştır.
C.2.- Barok
C.2.1- Dramatik İç Mekanlar: Barok mimarisi, ruhani deneyimidramatize etmek ve yükseltmek için yokluğu kullanarak, fresklerle süslükiliselerin göklere açılan tavanları gibi dinamik formlar ve büyük boşluklarkullanmıştır.
D- Modern ve Çağdaş Mimari
D.1- Modernizm (20. Yüzyıl)
D.1.1- Less is More: Ludwig Mies van der Rohe gibi mimarlar,süslemenin ve gereksiz unsurların yokluğunun sadelik ve netlik yarattığıminimalizmi benimsemişlerdir. Tasarlanan mekânlarda genellikle açık planlarkullanılmış, esneklik ve kesintisiz alan hissi sağlanmıştır.
D.1.2- Le Corbusier’s Villas: Villa Savoye gibi tasarımlardaaçık planlar, geniş pencereler ve çatı terasları kullanılmış, iç duvarlarınyokluğu geleneksel iç mekân sınırlarını kırarak doğayı içeriye davet etmiştir.
D.2- Çağdaş Mimari
D.2.1- Memorials and Minimalist Designs: Peter Eisenman'ınBerlin Holokost Anıtı gibi çağdaş anıt tasarımları, düşünce ve yansımayıkışkırtmak için presence of absence kullanır. Kentsel çevrelerdeki boş alanlarveya sade malzemeler, kayıp ve hafızaya bağlı duyguları uyandırır.
D.2.2- Adaptive Re-use: Modern uyarlanabilir yenidenkullanım projeleri genellikle neyin kaldığını ve neyin kaybedildiğinivurgulayarak yeni ve eski arasında diyaloglar yaratır. Örneğin, New York'takiHigh Line, terk edilmiş bir demiryolunu, trenin yokluğunun kentsel dönüşüm hakkındasürekli bir anlatı olduğu halka açık bir parka dönüştürmektedir.
Tarih boyunca “presence of absence” kavramı, antik ve ortaçağ mimarisindeki kutsal ve tefekkür alanlarından Rönesans ve Baroktasarımlarındaki edebi, dramatik boşluklara kadar evrilmiştir. Modern ve çağdaşmimaride ise minimalizm, uyarlanabilir yeniden kullanım ve güçlü anma alanlarıile kendini göstermektedir. Bu kalıcı fikir, bizi yapılı çevrede mekân, hafızave duygulara dair daha derin bir anlayışa bağlamaktadır.
Postulate Space;
Mimarlar ve teorisyenler, alternatif mekânsalkonfigürasyonlar hayal etmek, alışılmadık geometriler denemek veya gelenekselmimari geleneklere meydan okumak için postulat mekânı kullanabilirler.Tasarımcılar, fiziksel gerçekliğin sınırlamalarından kurtularak yeniolasılıkları keşfedebilir, yerleşik normları sorgulayabilir ve mimari hayalgücünün sınırlarını zorlayabilir.
Postulat alanı aynı zamanda teorik söylem için bir platformgörevi görebilir ve mimarların soyut kavramlar, felsefi fikirler ve pratiktedoğrudan bir uygulaması olmayan ancak mimari düşünceyi bilgilendiripzenginleştirebilecek spekülatif senaryolarla ilgilenmesine olanak tanır.Mimarlar, postulat uzayında faaliyet göstererek radikal fikirleri, alışılmadıkyaklaşımları ve mimarlığın geleceğini şekillendirme potansiyeline sahipvizyoner kavramları keşfedebilirler.
Postulat alanı, mimarların pratik düşüncelerle kısıtlanmadandeney yapabilecekleri, spekülasyonda bulunabilecekleri ve hayal kurabilecekleriyaratıcı ve yaratıcı bir alanı temsil eder. Keşif, yenilik ve entelektüelsorgulama için bir alan sunarak tasarımcıların mimari söylemin sınırlarınızorlamasına ve yapılı çevre için yeni olasılıklar öngörmesine olanak tanır.
